ΤΟ ΓΑΤΑΚΙ, ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ…ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΘΗΚΑΚΙ

Μια φορά και έναν καιρό είχε ένα γατάκι, ένα σκυλάκι και ένα πιθηκάκι…Αυτοί, λοιπόν, οι τρεις φίλοι αποφάσισαν να πορευτούν μαζί στην ζωή έχοντας ως στήριγμα τους, ο ένας τον άλλο. Το γατάκι εκ φύσεως πονηρό και σκανταλιάρικο δεν χάριζε σε κανένα τίποτε, ήθελε για πάρτι του όλο το φαγητό και ποτέ δεν μοιράζονταν έστω και μια μπουνιά από το φαγητό του. Ένα φαγητό που συχνά ήταν δύσκολο να βρεθεί.

Το σκυλάκι, όμορφο, ζωηρό, ατίθασο με ένα επιβλητικό ύφος όπου και εάν περνούσε όλοι τον χαιρετούσαν με αγάπη αφού συχνά «ενοχλούσε» την γύρω περιοχή με τα καμώματα του. Ήταν ένα σκυλάκι καλό που ήξερε να ξεχωρίσει ποιο χέρι τον ταΐζει και έχει μάθει από μικρό τις λέξεις σεβασμός, εκτίμηση, αγάπη και όλα αυτά που περικλείουν ώστε να γίνει ένα σκυλάκι…σωστό.

Για το πιθηκάκι, έχουμε πολλά να πούμε…ήταν ο “κλέφτης” της παρέας, ήταν αυτός που προσπαθούσε με την ομορφιά και την εξυπνάδα του να ξεγελάσει τους πάντες…Ήταν αγαπητός και προσιτός αλλά μέσα του έκρυβε κάτι παραπάνω…Δεν ήταν κακός αλλά δεν μπορούσε τη μονοτονία, ήθελε να γνωρίζει άλλους τόπους, άλλους φίλους… Για λίγο καιρό έφευγε από κοντά από την παρέα, έκανε καινούργιους φίλους και όταν διαπίστωνε ότι οι παλιοί φίλοι του ήταν εκεί και τον περίμεναν πήγαινε και πάλι και έψαχνε τη δική τους αγκαλιά.

Ήταν ενθουσιώδης και δεν σκέφτονταν ότι οι δύο φίλοι του, πληγώνονταν όταν εκείνος έφευγε από κοντά τους, έστω και για λίγο…Δεν συγχωρούσε εύκολα και πίστευε ότι πάντοτε είχε δίκιο…Όταν έλεγε ψέματα προσπαθούσε να πείσει τους υπόλοιπους ότι έχουν άδικο…Είχε το δικό του σκεπτικό για τη ζωή, τις σχέσεις αλλά και την αγάπη. Ένοιωθε αγάπη για τους παλιούς του φίλους αλλά δεν έριχνε ποτέ στους νέους με ένα πείσμα, παρόλο που οι άλλοι δύο κάποτε δεν εμπιστεύονταν τους νέους του φίλους.

Και οι τρεις είχαν το δικό τους χαρακτήρα, τις δικές τους απόψεις και πάνω από όλα και οι τρεις πίστευαν στην αγάπη, στην συντροφιά και όλα αυτά που περικλείει όλα τα αισθήματα του ανθρώπου. Ο ένας με τον άλλον δεν ήθελαν να αλλάξουν τον χαρακτήρα τους γιατί θεωρούσαν ότι είχαν δίκιο σε όλα. Και οι τρεις αγαπούσαν με το δικό τους τρόπο και με τα δικά τους πιστεύω και ήταν αγαπητοί ο κάθε εκεί που τους δέχονταν να κάνουν τα καμωμάτα τους, και οι τρεις ήταν ευτυχισμένοι θεωρώντας ότι έτσι μπορούν να πορευτούν μαζί στην ζωή…